دلدار موزیک

متن مداحی فرحان علی وارث باباجون دردت به جونم

ـــــــــــــــ|فرحان علی وارث - باباجون دردت به جونم|ـــــــــــــــ

بابا من تنها در دشت بلا
خیمه ها سوختن پیراهنم سوختن
بعدش یه یاغی اومد طرف من
لرزیدم قلبم شروع به تپش کرد بابا
بابا او گوشواره های من را از گوشم گرفت
از گوشم در خون غرق شده بودم
او مرا رو ی صورتم سیلی زد
من نتونستم خودم را نگه دارم و به زمین افتادم
سپس من با فریاد عموعباس را صدا کردم
شمر مرا می زند
هیچ کس به کمک من نیومد
بابا من گریه می کردم
بابا باباجان من چه بگویم چیزی را نباید بگویم
سفر غم انگیز شام و زار و اذیت در زندان های
غم و اندوه خود را هم بگویید
بگزارید از غم و اندوه خود نیز بگویم
غم و اندوه خود را هم بگویید
وقتی بابا جان شمر من را سیلی زد به صورتم
گوشواره های خیس شده را رد خون من بکشید
بابا نگاه کن گونه هام نیلی شدن
آیا هیچ انسان رو یتیمان اینگونه ظلم می کند
وقتی شمر را می بینم از ترس می لرزم
پشت برادرم سجاد پنهان می شوم
بابا غم و اندوه خود را هم بگویید
بگزارید در غم و اندوه خود نیز بگویم
ز شراره غم بسوزم به تمامی وجود
دوباره برات بخونم یکی بود یکی نبود
بابا جون دردت به جونم
باباجون خوش اومدی
به منزل فقیرانه
بیا بنشین بشنو درد و دل یتیمانه
باباجون خوش اومدی
قربون خاک قدمت
به خدا دلم خون
رفتی سفر ندیدمت
وقتی رفتی دشمنا آتیش زدن به خیمه ها
برا خاطر چه میزدن کتک به بچه ها
باباجون دردت به جونم
غم و اندوه خود را هم بگویید
بگزارید در غم و اندوه خود نیز بگویم
بابا جان بازوهام گره خورده
گلویم گره خورده است
من هرمرحله از راه را خفه می کردم
باباجان من آن سفر را با پای پیاده آمدم
وقتی صدمه می خوردم فریاد می زدم بابا بابا
اگر غش میکردم روی زمین نمی افتادم
طناب این گونه به دور گردن گره خورده بود
بابا غم و اندوه خود را هم بگویید

بگزارید در غم و اندوه خود نیز بگویم
باباجون دردت به جونم
بابا جون بین همه
عمه امونو خیلی زدن
باباجون منو ببین
به صورتم سیلی زدن
هرکسی صورتم رو دیده
میگه چون
صورت آخه مادر تو چطور شده
باباجون دردت به جونم
غم و اندوه خود را هم بگویید
بگزارید در غم و اندوه خود نیز بگویم
باباجان شما قادر به دیدن یا شنیدن نخواهید بود
جای انگشتر ظالم روی صورتم
باباجان الآن منو نمی شناسی
حالت در موهایم و خون از گوش هایم الآن هم هست جاری
صبر در هرغم و اندوه اما چگونه به من گوش می کنی
بشنو از من که چگونه صد مایل را طی کردم
بابا غم و اندوه خود را هم بگویید
بگزارید در غم و اندوه خود نیز بگویم
باباجون دردت به جونم
باباجون دردش علی را به کجا بردی بابا
بچه ها میگن اونو پیش خدا بردی اونو
باباجون
به من بگو
برسر تو چی اومده
داداش علی اکبر برای چی نیومده
من نمی فهمم بابا
بعضیا باهم چی میگن
همه بهم میگن یتیم
بابا یتیم به کی میگن؟
مگر هرکس باباش رفته سفر یتیم میشه
یا یتیم اون که تو خرابه فقیر میشه
بابا باباجون دردت به جونم
غم و اندوه خود را هم بگویید
بگزارید در غم و اندوه خود نیز بگویم
باباجان درمورد زخم های من خبر نداری
حالا مردم من را یتیم می نامند
بابا جان تا به امروز این موضوع را نفهمیدم
پدر یتیم یا پدر اسیر است
مردم به من می گویند دعا کن
حالا دیگر هیچ کس یتیمی نداشته باشد مثل شما
بابا غم و اندوه خود را هم بگویید
بگزارید در غم و اندوه خود نیز بگویم
باباجون دردت به جونم
اینجا با زخم زبون
آتش با دل ها میزنن
اینجا رسمشون بده
بچه یتیمو میزنن
ز شراره غم بسوزم به تمامی وجود
دوباره برات بخونم یکی بود یکی نبود
باباجون دردت به جونم
غم و اندوه خود را هم بگویید
بگزارید در غم و اندوه خود نیز بگویم
باباجان وقتی سرت را در زندان پیدا
نتوانتستم جلوی خودم را بگیرم کنترل را ازدست دادم
باباجان ازبین رفته
حالا زخم هایم بهبود یافته است
شما آمدین و آرامش ابد پیدا کردم
تازه همینجا تموم شد گریه مظهر و فرحان
مرا با خود ببر
سکینه گفت
بابا بابا غم و اندوه خود را هم بگویید
بگذارید در غم و اندوه خود نیز بگویم